Volvox'un özeti

Ortaokulda 6 kızdık. Grubumuza bir isim de takmış her radyodan kendimiz için şarkı isterdik. O zamanlar For Non Blondes'ın What's up'ı çok meşhurdu. Radyonun şeker dj i Bercis'le kanki olmuştuk. Mektuplarımıza bayılırdı..

Ortaokul böyle güle oynaya geçti. Lise 1 de bir kara kedi girdi aramıza. 4 kişi aramızdan birini sevmemeye ve onu grupta istememeye başladı. Ben buna karşı çıktım. Lisede 
sınıflar tekrar harmanlandığından ayrı sınıflara düştük. Yakın arkadaşlarımız değişmeye başladı.. Bunun üzerine bir sürü olumsuz şey de yaşanınca birden grup dağıldı. En azından istenmeyen arkadaşım ve benim için..

O dönemler büyük bir şaşkınlık içindeydim. Hem arkadaşıma ve bana yapılanları hazmedemiyordum hem çok kızgındım hem de kırılmıştım. Hatice Aşan diye bir Türkçe öğretmenimiz vardı. Bir gün sınav olarak bir kompozisyon yazmamızı istedi. Konusunu belirtmemiş her şeyi bizim hayalgücümüze bırakmıştı. Tam 1 saat boyunca yazmıştım.
Kızıl saçlı çilli kız olarak kendimi, bana eziyet edip dışlayan sevimsiz insanlar olaraksa
eski grubun fertlerini yazmıştım üstü kapalı olarak. Hatice Aşan'ın kompozisyon sınavından 90 alan ilk defa görülüyordu. O bendim! Bir arkadaşım daha 90 almıştı. Şaşırmıştım.. Hayatımdan, özelimden bir kesit sunmuştum öğretmenime. O da çok beğenip 90 vermişti. İnanılır gibi değildi..

Kimse bilmez o kompozisyonumun konusunu ve beni anlattığını. Ne yazdığım çok sorulmuştu ama kimseye anlatmamıştım..

Grubun dağılmasına üzülürken bir yandan da yeni arkadaşlıklar kurmaya başlamıştım. Şimdilerde hala görüştüğüm bir çok dostumla dostluğumuzun temellerini o yıllarda atmıştık. Hatta 
Badem ile yakın arkadaş olmamız da o yıllara dayanır. Her işte bir hayır vardır diye
boşuna dememişler değil mi?