Haftasonu canım kardeşim (ablam) ve eniştem burdalardı. Cumartesi sabahtan yola çıkıcaz dediler. Ben erken uyandığım ve ablamın erken uyandığını da bildiğimden hemen aradım. Açan yok. Aradan bir 5 dk geçti. Tekrar aradım. Yine açan yok. Bu sefer evden aradım. Açan yok..
Evden çıkmış olduklarına kesin kanaat getirince bu sefer bi ablamı bi eniştemi aradım. Açan yok. Bu şekilde tam bir saat yerimde duramazken telefon ettim, telefon bekledim yok yok!
Deli olmak üzereyken kardeşim aradı neyse. Duymamışlar meğer telefonu.
Kardeşim cep telefonunuz varsa, üretim amacına uygun olarak lütfen süs olarak değil iletişim aracı olarak yanınızda taşıyın!
Yolda oldukları haberiyle rahatlayınca kitabımı okumaya devam ettim ve bitirdim bir Agatha Christie kitabını daha. Yine Poirot'tan önce çözemedim cinayeti. Hatta şaşırdım bu sefer. Özetim için bir tık, Elmayı Yılan Isırdı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder